Ga direct naar inhoud

Het Jeroen Bosch Ziekenhuis: (ont)regelen direct op de afdeling

Praktijkverhalen | 12-01-2024

In het Jeroen Bosch Ziekenhuis lopen straks 6 (ont)regelaars rond: zorgprofessionals die op hun afdeling aan de slag gaan met een eigen (ont)regelproject. Op die manier wil het ziekenhuis ervoor zorgen dat (ont)regelen in alle haarvaten van het ziekenhuis trekt, en zo veel mogelijk collega’s ermee ‘besmet’ raken. We spraken Evita Bartels, projectleider bij het team strategie en innovatie en de aanvrager van de ORDZ-subsidie voor het project. 

In het verleden hebben we al verschillende (ont)regelprojecten gedaan, licht Bartels toe. Collega’s konden via een stopknop op ons intranet (ont)regelideeën aandragen en we hebben bijeenkomsten georganiseerd. Hiermee pakten we het (ont)regelen ziekenhuisbreed aan, maar we merkten dat er ook nog kansen lagen op de verschillende afdelingen. Een aanpak direct op de werkvloer, dus. Daarom heb ik ons ingeschreven voor de ORDZ-subsidie, en gelukkig werden we ingeloot.

"Is registeren nog wel nodig?", vraagt Bartels zich af.

4 uur per week (ont)regelen

Onze opzet is 6 collega’s met direct patiëntencontact te werven via een interne vacature. Zij krijgen 5 maanden lang 4 uur per week de tijd op hun afdeling te gaan (ont)regelen. Ze worden hierbij nauw begeleid, zodat ze weten welke stappen ze moeten zetten om iets succesvol te (ont)regelen. We vragen ze om hun eigen project aan te dragen, zodat ze echt gemotiveerd zijn om ermee aan de slag te gaan. Alles mag, zolang het maar als doel heeft registratielast of onnodige handelingen te verminderen.

Onderling vertrouwen

Tijdens de sollicitatiegesprekken werden bepaalde ‘vinkjes’ in het elektronisch patiëntendossier vaak aangedragen als (ont)regelkans. Maar een collega had het bijvoorbeeld ook over wat zij de ‘nachtklapper’ noemde. Dat is een map waarin de nachtdienst moet registeren of ze alles hebben schoongemaakt. Waarop het antwoord eigenlijk altijd ‘ja’ is. Toen ik vroeg of iemand daar ooit nog naar kijkt, zei ze ‘volgens mij niet’. Dat is natuurlijk interessant. Een optie is om die map te digitaliseren, maar de eerste vraag is eigenlijk of registeren nog wel nodig is. Of kunnen we er gewoon van uitgaan dat collega’s hun werk hebben gedaan?

Olievlek

De (ont)regelaars krijgen gedurende de 5 maanden begeleiding van de projectgroep, licht Bartels toe. We starten met een training waarin we de basisprincipes van het (ont)regelen behandelen. En daarnaast organiseren we bijeenkomsten en intervisies, zodat de (ont)regelaars onderling kennis en ervaring uit kunnen wisselen. We vragen ze ook om hun collega’s op de afdeling bij het (ont)regelproject te betrekken, zodat er een soort olievlek ontstaat. Ook betrekken we de afdeling communicatie om geslaagde (ont)regelprojecten naar andere afdelingen te communiceren, zodat de olievlek nog verder kan groeien.

(Ont)regelaars als ambassadeur

In de training gaan we aandacht besteden aan wat er nodig is om nieuwe werkafspraken echt goed ingeburgerd te krijgen. We hebben in het verleden namelijk gemerkt dat het één ding is om werkafspraken aan te passen, maar een tweede om ervoor te zorgen dat die ook echt overgenomen worden door collega’s. Dat zagen we bijvoorbeeld toen we de registratie voor de pijnscore versoepelden. Collega’s bleven – uit gewoonte of een soort angst – toch alles registeren. Ik verwacht dat deze aanpak op de afdelingen hier in zal helpen, omdat je iets direct op de werkvloer aanpakt in plaats van van bovenaf oplegt. We hopen dat de (ont)regelaars hun collega’s als een soort ambassadeur meenemen in het (ont)regelen.

“We hopen dat de (ont)regelaars collega’s als een soort ambassadeur meenemen in het (ont)regelen”, vertelt Bartels.

Meer weten?